Ο ΕΛΛΗΝ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ! (Μαζί με την Αλίκη!)

alice-in-wonderlandΌτι θα διαβάσετε πιο κάτω, είναι απλά προσωπικές απόψεις και προβληματισμοί, που καλό θα ήταν όμως, να σας βρίσκουν σύμφωνους!
Βασικά αυτή η χώρα θα πρέπει να γιορτάζει με ιδιαίτερη λαμπρότητα του …Ασώτου! Ε, τι γιατί; Υπάρχει αρετή και εγκράτεια στην Ελλάδα; Ακράτεια ναι! Εγκράτεια όχι! Κι αν για την πρώτη, που είναι πάθηση υπάρχουν οι πάνες(ξέρετε ποιες; Εκείνες που μετέφεραν τα λεφτά πριν μιάμιση δεκαετία, κάποιοι βουλευτές! Ποια λεφτά; Μα του Κοσκωτά φυσικά!), για την δεύτερη, που σημειωτέον είναι προτέρημα, δεν υπάρχουν καταστήματα να την πουλούν!
Η κρίση εδώ στο …Ελλάντα(Γκμόχ!), δεν παίρνει από ενέσεις! Τι ένεση βρέ να πάρει ο πεθαμένος; Πως θα τον σηκώσεις στα πόδια του; Νεκρανάσταση σε 11.000.000 ψυχές; Αυτό δεν είναι θαύμα! Ξεπερνάει και τη φαντασία του Copperfield! Να συνέλθουμε λιγάκι! Κάποτε τραγουδούσαμε …γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια. Τώρα καταλάβαμε γιατί, σχεδόν 20 χρόνια μετά! Ήταν να έρθει το ευρώ! Μέχρι τότε πηγαίναμε στις τράπεζες και κοιτούσαμε τους ταμίες σα …μύγες! Τώρα, παίρνουμε ένα ξερό 5% και πολύ μας είναι! Για κατάθεση, ε; Για δάνειο παίρνουμε αυτό που θεωρείται ζητούμενο από τους υπόλοιπους εταίρους μας! Από τα τρία το μακρύτερο! 17-19%! Όχι, πες δε θέλω! Αφού χρωστάς σε όποιον μιλάει Ελληνικά βρε! Θα πάρεις και θα ξαναπάρεις… Λοιπόν τι κρίση και κουραφέξαλα. Όλα καλά πάνε. Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων μάγκες! Το μεγαλύτερο και μακροβιότερο παραμύθι παγκοσμίως, έχουμε τη χαρά να το ζούμε καθημερινά! Οπότε, ας αφήσουμε την κρίση να κάνει τη δουλειά της, κι ας κάνουμε εμείς τη δική μας! Ποια; Φάε τώρα που μπορείς και μετά βλέπουμε!
Ο Έλληνας θέλει τετραήμερη εργασία, εξάωρο, 2.000 ευρώ χαλαρά μηνιαίως, να μη του βάζουν κλήσεις για στάθμευση, να …πηδάει όσο αντέχει, να καπνίζει σε δημόσιους χώρους, να γαμοσταυρίζει τον φούστη το διαιτητή που δεν έδωσε το πέναλτι, να βλέπει τις ζούγκλες του Τριανταφυλλόπουλου, να οδηγάει τη τζιπάρα του με το χέρι κρεμασμένο από το παράθυρο και να πετάει το φραπέ απ` έξω, να τρώει ψαράκι στην παραλία και να του βρέχονται τα α…ίδια τουλάχιστον 3 μήνες το χρόνο, να βαράει καμιά ζεμπεκιά, να πίνει μπύρες και να παίζει pro! Αν ξέχασα κάτι, το προσθέτετε! Αδέλφια, ας τα δεχτούμε για να ζήσουμε μονιασμένα, που έλεγε και ο Κολοκοτρώνης! Δεν είμαστε εμείς για μέρα της γης και WWF! Δε παίζει εδώ! Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε – γέλασε! Η αλήθεια είναι, ότι από τη στιγμή που βγήκαν οι δονητές στην αγορά, σταμάτησαν να έρχονται οι τουρίστριες εδώ! Ε, πέφτει λιγάκι φθηνότερο, πώς να το κάνουμε; Το κέρατο μου γαμώ! Πάλι χάσαμε το τζόκερ! Α ρε Κόκκαλη, δε πάει να φωνάζουμε στο γήπεδο! Στους βάζελους τα δίνεις!

About Corto

Ασχολούμαι με τα κόμικς και τον γραπτό λόγο. Και στις δύο περιπτώσεις αφήνω το συναίσθημα να με καθοδηγήσει σε παρορμητικά νερά. Οι επιρροές είναι εκεί έξω, η ίδια η ζωή καθώς κυλά σαν σταγόνα διψασμένη. Μισώ την υποκρισία, την όψη της αχαριστίας, χαμένης σε ψιθύρους ιδιοτέλειας και ανάσες φόβου. Αρκούμαι στις μικρές στιγμές, που μπορούν να είναι παντού. Στη θέα ενός δέντρου, στον ήχο του κύματος, σε ένα σκίτσο φτιαγμένο με ψυχή...

Posted on 30 Μαρτίου, 2009, in ABOUT LIFE, Απόψεις..., Η ζωή, Κοινωνία, Που βαδίζουμε κύριοι;, More and tagged , , , . Bookmark the permalink. Σχολιάστε.

Σχολιάστε